Het is alweer een jaar geleden dat ik een prachtig 18e eeuws staand horloge in Wassenaar afleverde. Het was een kostbare klus, er was veel fineerwerk. Mijn klant heeft de klok uit familiebezit, de klok heeft in vroeger eeuwen op de Herengracht in Amsterdam gestaan.
Mijn opdrachtgever is na jaren weer terug in Nederland, hij heeft met zijn gezin in West-Amerika gewoond. Een deel van de kosten van de restauratie werd door de verzekering betaald want tijdens het transport was er het een en ander misgegaan. Er was voor de klok een speciale kist getimmerd maar de verhuizers hadden deze over het hoofd gezien. De klok is, eenvoudig verpakt in bubbelplastic, scheep gegaan.
Tijdens de overtocht moet het toch wel behoorlijk tekeer zijn gegaan op de oceaan want onze klok was zowat in tweeën gebroken. Zo kwam het arme meubel na eeuwen van overleving op mijn werktafel. Voor mij natuurlijk een mooie klus, maar toch wel triest dat dit kon gebeuren.
Na me een aantal dagen op de onderkast geconcentreerd te hebben was het tijd de bovenkast met deurtje eens te bekijken. Het glas in het deurtje was gebroken maar nog veel erger was dat ik alleen maar de twee engelen kon vinden. De Atlas met het hemelrijk op zijn schouders was nergens te vinden tussen de bubbels van plastic.
Nu is het vrijwel onmogelijk een passende Atlas te vinden die in harmonie met de bestaande engelen op de klok wil gaan staan. Toch wist ik na een aantal telefoontjes en bezoeken aan collega’s een exemplaar te vinden.
Hij is iets te klein maar de Atlas staat hoog op de klok waardoor dit geen bezwaar is.
De “nieuwe” Atlas is prachtig verguld en heeft een mooie patina. De bestaande engelen daarentegen zijn wat minder mooi en naar mijn idee wel eens met een potje goudverf overgelakt. Ik maak de engelen schoon en verguld ze opnieuw. Ook kopieer ik de uitstraling en de patina van de Atlas op de engelen zodat het gehele klokkenstel trots op ons kan neerkijken.
De klok is alweer een jaar bij de klant als het volgende voorvalt. Het huis van mijn klant in Amerika is nog in zijn bezit en wordt verhuurd. Tijdens de afgelopen zomervakantie brengt hij daar een bezoek en de huidige huurder wijst op nog wat spullen in de kelder, waarschijnlijk over het hoofd gezien door de verhuizers. Op de keldervloer ligt een langwerpige kist en na het oplichten van het deksel ligt daar moederziel alleen…
De originele Atlas, op zijn beurt ontdaan van lelijke goudlak, verguld en gepatineerd, mocht na een jaartje rust wederom plaatsnemen tussen zijn bazuin blazende engelen. Er is feest op de klok en iedereen is blij.