Als de telefoon gaat spreekt een opgetogen persoon aan de andere kant van de lijn. Ik herken zijn stem, het is een vriend die ook een klant van mij is. Hij staat in een kringloopwinkel en heeft een trouvaille gedaan.

“Paul!” roept hij, “Ik heb een klein kastje gevonden, denk jij dat het iets is?”

Nog geen minuut later ben ik in het bezit van foto’s die hij heeft genomen in de kringloopwinkel. Ik zie een miniatuur kabinetje gemaakt van eikenhout. Het liefst zou ik op mijn fiets springen en mijn vriend live ontmoeten in de kringloopwinkel, maar ik verwacht een klant met een stoel en kan dus niet weg.

We hebben opnieuw telefonisch contact. Ik zeg mijn vriend dat het een leuk miniatuurmeubel is, maar dat ik aan de foto’s niet kan zien of het echt oud is en 18e eeuws. “Ik geef het een goede kans”, zeg ik hem. Mijn vriend antwoordt: “Ze vragen 55 euro en ik ga nu afrekenen”.